Rozdział 5

Lecz za drzwiami nie było mojej mamy tylko Ramallo.

-Ramallo co pan tu robi?-zapytałam zdziwiona.

-Panienka Angie. Ja…ja szukałem Angeles, siostry pani Maryi i znalazłem ten adres, więc przyszedłem.-tłumaczył zakłopotany Lisandro.

-Angeles? Kto chce ją znaleźć, i dlaczego?-zapytałam zaciekawiona.

-Ja, chcę aby porozmawiała z panem Germanem i zakończyła to wszystko.

-Angie.-za mężczyzną zobaczyłam moją mamę.

-Angelika?-zapytał zdziwiony.

-Lisandro?-moja mama również się zdziwiła.

-Angie.-mama spojrzała na mnie.

-Wejdźcie wszystko wam wytłumaczę.-powiedziałam.

-Z chęcią wysłucham tej opowieści.-powiedziała mama.

-Chcecie kawy?-zapytałam.

-Ja poproszę.-powiedziała Angelika.

-A ty Ramallo?-zapytałam mężczyznę.

-Nie ja dziękuję.-powiedział.

-A więc opowiadaj Angeles.-powiedziała moja mama.

-Dobrze. Więc to było tak…-opowiedziałam całą historię.

-Ale panienko Angeles czemu?-zapytał mężczyzna.

-Bo..bo nie chcę znowu stracić Violetty.-wytłumaczyłam.

-Dobrze córciu, ale kiedy powiesz im prawdę. Robisz to samo co German, okłamujesz ją.

-Wiem, ale przynajmniej jestem blisko niej więc proszę was nie mówcie nic nikomu sama powiem jak uzna to za właściwe.

-Dobrze.-powiedzieli jednocześnie.

-Dziękuję-przytuliłam ich-idę po Violettę jest na lekcji fortepianu, mamo masz klucz, chcesz to możesz tu mieszkać-powiedziałam i wyszłam szczęśliwa z domu. Pokierowałam się prosto do studia.

-Angie!-usłyszałam znajomy głos za mną więc odruchowo się odwróciłam.

-Rafa-krzyknęłam do przyjaciela.

-Co tam u ciebie?-zaputał.

-Dobrze, a u ciebie, jak trasa koncertowa?-Zapytałam Rafaela.

-Dobrze. Właśnie się skończyła więc postanowiłem wrócić do Buenos Aires.-powiedział.

-Cześć Angie, idziemy do domu.-zapytała Violetta podbiegając do mnie.

-Mogę was odprowadzić?

-Violu poznaj Rafę mojego przyjaciela.-powiedziałam wskazując na rockmana.

-Dzień dobry panu.-powiedziała dziewczyna.

-Dzień dobry, proszę mów mi Rafa.

-Dobrze.

-Violu strasznie mi kogoś przypominasz.-powiedział mężczyzna. „O nie! Przecież Rafa znała moją siostrę, to już po mnie.”-powiedziałam w myślach.

-Angie czy ona nie jest podobna do twojej siostry?-zapytał patrząc na mnie.

-Nie ani trochę.-powiedziałam zdenerwowana, Rafa to zauwarzył.

-Coś się stało?-zapytał mnie.

-Nie czemu tak sądzisz. Pogadamy później może jutro o 10 pod STUDIEM.-powiedzałam.

-Dobrze. Pa.-powiedziała i poszedł w przeciwną stronę.

-Angie czy to była Rafa Palmer?

-Tak.

-Skąd go znasz?

-Jest moim przyjacielem z dzieciństwa.

-O jesteśmy.-powiedziała Viola. Weszłyśmy do środka, Viola poszła do swojego pokoju, a mnie zawołam German.

-Tak-coś się stało?-zapytałam zdziwiona.

-Nie po prostu chcę porozmawiać o planie lekcji Violetty.-powiedział, a mi od razu ulżyło.

-Dobrze.-powiedziałam siadając na krześle.

-A więc od jakich lekcji zaczynamy?-zapytałam.

-Może najpierw od tych trudniejszych bo na początku człowiek bardziej chce się uczyć niż później.-zaproponował mój szwagier.

-Bobrze. No to może tak.-pokazałam mu gotowy plan.

-Dobrze.-powiedział. Ja poszłam do kuchni się napić i w tej chwili zadzwonił dzwonek do drzwi, wstałam aby otworzyć, ale mój szwagier był szybszy. Za drzwiami stał/stała…

 Moim zdanie trochę nudny.

Kto stał za drzwiami domyślacie się?

Raczej nie.